Moim zdaniem: największy piłkarz XX wieku, choć wiem, że połowa forum będzie się sprzeczała że Pele. Jednak ja mam swoje zdanie na jego temat: choćby mecz z Anglią na Mistrzostwach Świata w 1986 w Meksyku. Ta akcja... Ach - żadem Ronaldo ani inny Messi nie dorównuje mu do pięt... a teraz mała metryczka:

Diego Armando Maradona (ur. 30 października 1960 w Lanús, Argentyna) – były argentyński piłkarz a obecnie trener piłkarski, nazywany także "El Diez" ("Dziesiątka") i "Pelusa" ("Puszek"). Jest uważany za jednego z najlepszych graczy w historii tego sportu. Został wybrany najlepszym zawodnikiem XX wieku, uzyskując 53% głosów w sondzie na oficjalnej stronie FIFA. Uzyskał trzecie miejsce w głosowaniu zrealizowanym przez członków Komisji Futbolowej FIFA i ludzi prenumerujących FIFA Magazine[1].

Przez większość swojego życia Maradona zdobywał wielkie trofea zarówno z reprezentacją Argentyny jak i z niektórymi klubami, w których grał. Z reprezentacją zdobył mistrzostwo świata w 1986, wicemistrzostwo na mundialu w 1990 i na mistrzostwach świata juniorów w 1979. Najważniejsze trofea na poziomie klubowym zdobył grając w Napoli, z którym zdobył Puchar UEFA oraz jedyne dwa tytuły mistrza Włoch w historii drużyny.

Po zakończeniu kariery sportowej, związał się z telewizją, przez prowadzenie programu La Noche del 10, emitowanego przez Canal 13 pod koniec 2005. Był także wiceprezydentem Comisión de Fútbol Atlético Boca Juniors od czerwca 2005 do sierpnia 2006.


Kariera klubowa

Diego Maradona w wieku 10 lat zapisał się do młodzieżowej drużyny piłkarskiej Los Cebollitas. W profesjonalnym futbolu zadebiutował w 1976, dołączając do Argentinos Juniors. Dla Argentinos zagrał w 167 spotkaniach, strzelając 115 bramek. Lata 1981-1982 spędził w Boca Juniors, gdzie rozegrał 40 meczów i strzelił 28 goli. W 1979, 1980 i 1981 był królem strzelców Primera División, zdobywając kolejno 27, 25 i 40 bramek.

W 1982 wyjechał z Argentyny i przeszedł do hiszpańskiego klubu FC Barcelona, z którym wygrał Puchar Króla, Puchar Ligi Hiszpańskiej oraz Superpuchar Hiszpanii. Po konflikcie z prezesem Josepem Lluisem Núñezem i groźnej kontuzji w starciu z Andonim Goikoetxeą, Maradona zdecydował się opuścić Hiszpanię.
W 1984 piłkarz przeszedł do włoskiego Napoli. Już trzy lata później zdobył pierwszy tytuł – Mistrzostwo Włoch. Kolejne trofea to: puchar Włoch, superpuchar Włoch, a także drugie scudetto. W 1989 Napoli z Maradoną w składzie sięgnęło po Puchar UEFA, w dwumeczu finałowym pokonując VfB Stuttgart 2:0 i 3:3. Maradona został ulubieńcem kibiców i jedną z legend klubu. Podczas 7 lat spędzonych w Neapolu rozegrał 258 meczów, strzelając 115 bramek.
W 1992 podpisał kontrakt z zespołem Sevilla FC. Jedynym osiągnięciem Argentyńczyka było 7. miejsce w Primera División. Popadł w konflikt z władzami klubu, w szczególności z wiceprezesem Jose Marią del Nido, stąd też po sezonie powrócił do rodzinnej Argentyny. Trafił do Newell's Old Boys, gdzie zaliczył jedynie epizod, osiągając zaledwie ostatnie, 20. miejsce w argentyńskiej Primera División.
FIFA nałożyła na Maradonę 15-miesięczną dyskwalifikację, tym razem za stosowanie niedozwolonych środków. Argentyńczyk powrócił do sportu w 1995, podpisując ostatni w karierze kontrakt – z Boca Juniors Buenos Aires. Mimo kolejnych problemów ze zdrowiem i narkotykami, Maradona zdążył zostać wicemistrzem Argentyny w 1998.
Ostatnim meczem Diego Maradony w karierze było spotkanie z 25 października 1997, River Plate – Boca Juniors 1:2, na Estadio Monumental. Piłkarz rozegrał 45 minut, po czym zszedł z boiska.
30 października 1997 oficjalnie zakończył karierę piłkarską.

Kariera narodowa

W reprezentacji Argentyny zadebiutował 27 lutego 1977 na La Bombonerze, w wygranym spotkaniu przeciwko Węgrom 5:1.

W 1979 Maradona sięgnął po Mistrzostwo Świata Juniorów w Japonii, po pokonaniu w finale reprezentacji ZSRR 3:1. Został wicekrólem strzelców turnieju, zdobywając 6 goli.

W 1982 znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata. Jego drużyna przeszła pierwszą rundę turnieju, przegrywając z Belgią oraz pokonując Węgry i Salwador. Argentyna odpadła w drugiej rundzie turnieju, a Maradona w ostatnim meczu otrzymał czerwoną kartkę.
Maradona poprowadził drużynę narodową do zwycięstwa w mistrzostwach świata w 1986 w Meksyku. W meczu finałowym Argentyna pokonała reprezentację RFN 3:2. W ćwierćfinałowym meczu z Anglią Maradona zdobył dwie bramki. Jedną z nich strzelił ręką, natomiast druga strzelona została po rajdzie przez niemal całe boisko i minięciu sześciu angielskich zawodników. Tłumacząc się z pierwszej bramki stwierdził, że pomogła mu ręka Boga. Dopiero po 19 latach, w jednym z udzielanych wywiadów przyznał się, że gola zdobył niezgodnie z przepisami.
"Ręka Boga"
Podczas mistrzostw świata w 1990 we Włoszech Maradona był kapitanem swojej reprezentacji. Z jego pomocą Argentyna dotarła do finału, pokonując po drodze m.in. Brazylię, Jugosławię i Włochy. Finałowy mecz z RFN zakończył się porażką 0:1, po golu zdobytym z rzutu karnego w ostatnich minutach spotkania przez Andreasa Brehme.
W marcu 1991 podczas testu antydopingowego wykryto w organizmie zawodnika niedozwolone środki.
Mistrzostwa świata w Stanach Zjednoczonych (1994), mimo świetnych meczów m.in. z Grecją, były końcem reprezentacyjnej kariery Maradony. Został z nich wykluczony po ponownie pozytywnym teście antydopingowym.
Ostatnim meczem piłkarza w reprezentacji było spotkanie z 25 czerwca 1994 Argentyna - Nigeria 2:1 na Foxboro Stadium.

Jak już mówiłem to był mój ulubiony piłkarz. Zdenerwowało mnie jedynie te środki dopingowe:/ A teraz WY wypowiedzcie się na jego temat...